Ik ben een liefhebber van het leven. Ik hou van de geur van vochtige aarde in de lente, het horen van het gelach, verwondering over Moeder Natuur en het proeven van alle gastronomische geneugten. Maar bovenal ben ik een onvoorwaardelijke minnaar van mijn zoon, Gabriël, en mijn minnaar. Mijn man is een van de goede mensen, hij is een boer die dag in dag uit werkt, in de hitte van het zuiden en de kou van de winter. Hard werken geeft enorm veel voldoening. We leven in de vrije natuur met onze dieren, een eenvoudig leven, soms moeilijk maar heerlijk. Door met mijn grootmoeder naar familiealbums te kijken toen ik een kind was, werd fotografie een verlengstuk van mij. Een dagelijkse gelukskuur. De waarom-vraag werd toen essentieel. Het getuigt van het belang dat het beeld in mijn leven heeft gekregen. Al die kleine dingen die ons er elke dag aan herinneren dat het leven kort is.