Ik wist al wat ik wilde doen toen ik nog op de middelbare school zat. Ik bracht talloze uren door in de donkere kamer, terwijl ik druipende filmstrookjes van klas naar klas droeg. Ik ging naar school, zodat ik fotojournalistiek kon studeren. Van daaruit werkte ik in kranten en tijdschriften, zowel als fotograaf als fotoredacteur. Waarschijnlijk heb je er geen zin in om mijn CV te lezen, maar ik wilde je laten weten waar ik vandaan kom, zodat je begrijpt waarom ik zo gepassioneerd ben door documentaire familiefotografie.

Ik heb twee jongens (#boymom!). Mijn grote baby is negen. En ik kan je vertellen: de tijd vliegt voorbij. Ik merk dat ik het soms te druk heb om mijn camera te pakken, en vaak heb ik er spijt van dat ik geen foto's heb gemaakt nadat een speciaal moment voorbij is.

Mijn huis is rommelig. Ik vermoed dat je rommelige huis je ervan weerhoudt te denken dat een documentairesessie iets voor jou is. Hier is een klein geheimpje: iedereen heeft wel eens een rommelig huis! Omarm de chaos! Dat is waar de goede dingen gebeuren.

Laat de tijd niet voorbij vliegen. Mis de kans niet om de herinneringen vast te leggen. Binnenkort zullen ze volwassen zijn.