Waarom ben ik fotograaf? Omdat ik niet kan zingen :) Sterker nog, het is de kortste manier die ik heb gevonden om de harten van mensen te raken ... Sinds de geboorte van mijn zoon in 2010 fascineert het portret me, de schoonheid van een gezicht, de harmonie van een silhouet... Ik verwonder me over de dagelijkse diversiteit van ons lichaam en onze gezichten. Een paar jaar later, met de komst van mijn dochter, is deze zoektocht naar esthetiek geëvolueerd. Ik begreep dat een beeld niets was zonder een intentie, een lach, een gevoel... Zo is het gezin mijn grootste inspiratiebron geworden. Ik voel vandaag een diepe vreugde om u mijn visie te geven op het kleine dagelijkse geluk, als grote momenten van het leven! Kortom, ik heb gevonden wat er echt toe doet.